• Workshop Roze Olifanten Vangen

    11 mei 2022

    Terugblik

Breinvoer workshop

dr. Danielle Braun – antropoloog
dr. Esther van Fenema - psychiater

De realiteit kent geen fouten. Toch vinden we het soms lastig, pijnlijk, ingewikkeld om haar onder ogen te zien. In zulke situaties worden Roze Olifanten geboren. Ze staan tussen ons in en symboliseren de realiteit die we niet durven te benoemen of die te groot is om te verdragen. Als er ergens een Roze Olifant rondloopt, herken je die aan een heleboel emotie en commotie, die het probleem nét niet bij de kladden pakken. Als we leren om Roze Olifanten vriendelijk te temmen, opent dat de deur naar echt contact en realiteitszin.

Roze Olifanten

Er kwamen grote Roze Olifanten langs de afgelopen tijd. We konden nauwelijks op adem komen van maatschappelijke commotie, of het volgende onderwerp kondigde zich aan.

Roze Olifant COVID

Tijdens de Corona pandemie hebben we veel te maken gehad met roze olifanten die we lastig vonden om te vangen en te benoemen. Wie moest zich opofferen voor wie? Hoeveel was een mensenleven ons eigenlijk waard en ten koste van wat? Waren de complotdenkers allemaal ‘gek’, of schuilde er een roze olifant onder hun angst en wantrouwen? Confronteerde Corona ons met onze kwetsbaarheid die we decennialang konden overschreeuwen met maakbaarheiddenken? Zou de transformatie en een andere omgang met de aarde zich nu aandienen? En nu de pandemie voorbij is, durven we terug te kijken en te rouwen, of doen we het liefst alsof er niks is gebeurd omdat het ons meer heeft geraakt dan we willen toegeven? Is het eigenlijk allemaal wel voorbij? En wat zijn we verloren?

Roze Olifant grensoverschrijdend gedrag

Stront aan de knikker bij The Voice. Alle bagger die naar buiten komt door de uitzending van Boos. Een storm trekt door Nederland. Overal stappen vrouwen - en ook enkele mannen - naar voren om over eigen ervaringen met seksueel misbruik te vertellen. Voor sommige mensen een grote positieve stap. Voor anderen te snel, te veel, te plotseling. En dan verschijnen de dickpics in grote getalen. Bij mensen van wie je het wel of niet had verwacht. Meldpunten worden platgebeld. Op werkvloeren worden protocollen opgesteld, whatsappgroepen met foute grappen verwijderd en er wordt vooral opgeroepen dat iedereen zich moet melden. De ophef is enorm, maar zijn we in staat om de roze olifant te benoemen. Of misschien wel meerdere roze olifanten? Namelijk dat de werkelijkheid niet simpelweg uit daders en slachtoffer bestaat. Of dat we ons geen raad weten met macht en seksualiteit? Dat we denken dat we veilig kunnen zijn met regels en protocollen, maar dat onze natuur nog steeds roet in het eten kan gooien als we haar ontkennen?

Roze Olifant oorlog / vrede /migratie

Het migratiedebat zit vast zit en verdeelt de samenleving. De oorlog in de Oekraïne en onze reactie daarop roept heftige emotie op. Voor sommige mensen voelt het ver weg. Anderen slapen er niet van. Mag je gelukkig doorgaan met je eigen leven? Of is het wezenlijk dat je bijdraagt aan de opvang van vluchtelingen. En als je dat dan doet, heb je dat ook gedaan voor vluchtelingen van buiten Europa? Moet je partij kiezen in de strijd? Rusland en Russische bedrijven boycotten? Hoe we reageren op oorlog en vrede gaat vaak ook over wat je van huis uit hebt meegekregen. Maakt oorlog, uitsluiting, onrecht je angstig, woedend of verzorgend? Ook hier geldt: durven we naar de roze olifanten te kijken zonder direct bang te zijn dat we ‘fout’ zitten? Bijvoorbeeld dat we als mens de neiging hebben om ons in de eigen groep veilig te voelen en muren willen bouwen tegen anderen. Dat we ons meer verwant voelen met mensen in nood die op ons lijken dan mensen die er anders uit zien of verder weg wonen? Kunnen we de realiteit aanvaarden én vervolgens streven naar een vriendelijker blik? Kunnen we aanvaarden dat we helemaal niet wíllen uitsluiten maar dat we de reflex toch voelen en niet weten of we er aan moeten toegeven of juist overdekken met corrigerend gedrag? Durven we te kijken naar onze biologische aanleg, dat we een agressieve, seksbeluste naakte aap zijn, zoals de beroemde zoöloog Desmond Morris ons ooit omschreef. En hoe kunnen we onszelf dan een schop geven om wat meer beschaving op te brengen.

De symptomen van een Roze Olifant duiken overal op

Roze Olifanten laten sporen en symptomen na. Ze vormen patronen en duiken op de meest onverwachte plaatsen en momenten op. Ja in de krant en op social media. Maar ook in je persoonlijke nauwe relaties en op je werk. Als professional, adviseur of leidinggevende ‘moet je er ook wat mee’ en kan je niet wegkijken.

Je hebt al jaren een fijne vriendschap en gaan elke paar maanden samen uit eten te gaan om bij te kletsen. De laatste maand lukt het maar niet om een datum te vinden. Er is telkens een goede reden om af te zeggen en de energie stroomt beetje bij beetje weg uit de vriendschap. Dat maakt verdrietig, maar dat slik je weg. Je weet dat het niet kwaad bedoeld is. Totdat... een van jullie het lef heeft om het aan te kaarten. En de Roze Olifant op tafel legt. Dat je het gevoel hebt dat je vriendin jou veroordeelt en materialistisch vindt. Jij hebt het financieel goed en jullie bezitten een mooi vakantiehuisje. Je vriendin heeft eens aangekaart hoe het zou zijn om dat ter beschikking te stellen aan een gezin dat is gevlucht. Jij weet niet zo goed wat je daarop moet zeggen, want je ziet dat niet zitten, terwijl je er zelf ook wel over hebt nagedacht. Überhaupt verdwijnen jullie raakvlakken. Vroeger hadden jullie dezelfde werk- en vriendenkring, maar dat is niet meer zo. Je vriendin omringt zich met mensen die wel een erg rooskleurig beeld van de samenleving hebben. Overal bloemen en bijtjes. Zelf ben je harder. Misschien omdat je het gevoel hebt dat je zelf soms best nog wat te doen hebt op mentaal vlak. Het is lastig geworden om gemeenschappelijke gespreksonderwerpen te vinden. Dan volgt het échte gesprek. Over diepe patronen. Van vroeger, van nu, tussen jullie en van vroeger thuis. Het gaat weer stromen omdat jullie opnieuw moeten uitspreken waarom jullie vriendschap toch belangrijk is (of niet..)!
Een team dat getraumatiseerd is: een van de teamleden had suïcide gepleegd na een periode van uitsluiting en pesterijen op het werk. Een hot item in deze pesterijen was, dat het teamlid overtuigd tegen vaccineren en coronamaatregelen was. In de teamsessie komt er steeds maar van alles aan bod. Leiderschapsstijlen. De intensiteit van het managementoverleg. Rooster- en bezettingsperikelen. Teamleiders die snel weer vertrokken. Bekende patronen van heen en weer babbelen en loze managementtaal worden in stelling gebracht. De werknemers doen braaf mee, maar zijn van binnen afgehaakt. Het is saai en iedereen hoopt dat de broodjes voor de lunch snel komen en de vergadering voorbij is. Na twee uur praten had niemand het lef om de grote pijnlijke roze olifant van de suïcide en de pesterijen bespreekbaar te maken. Totdat iemand durft te zeggen: ‘Peter zou ons allemaal hebben uitgelachen over deze duffe teamsessie. Maar Peter is dood. Ik merk dat ik daar eigenlijk heel verdrietig over ben’. Toen veerde het team op en werd het echte gesprek gevoerd inclusief de tranen en de schaamte.

Roze Olifanten

Er kwamen grote Roze Olifanten langs de afgelopen tijd. We konden nauwelijks op adem komen van maatschappelijke commotie, of het volgende onderwerp kondigde zich aan.

Roze Olifant COVID

Tijdens de Corona pandemie hebben we veel te maken gehad met roze olifanten die we lastig vonden om te vangen en te benoemen. Wie moest zich opofferen voor wie? Hoeveel was een mensenleven ons eigenlijk waard en ten koste van wat? Waren de complotdenkers allemaal ‘gek’, of schuilde er een roze olifant onder hun angst en wantrouwen? Confronteerde Corona ons met onze kwetsbaarheid die we decennialang konden overschreeuwen met maakbaarheiddenken? Zou de transformatie en een andere omgang met de aarde zich nu aandienen? En nu de pandemie voorbij is, durven we terug te kijken en te rouwen, of doen we het liefst alsof er niks is gebeurd omdat het ons meer heeft geraakt dan we willen toegeven? Is het eigenlijk allemaal wel voorbij? En wat zijn we verloren?

Roze Olifant grensoverschrijdend gedrag

Stront aan de knikker bij The Voice. Alle bagger die naar buiten komt door de uitzending van Boos. Een storm trekt door Nederland. Overal stappen vrouwen - en ook enkele mannen - naar voren om over eigen ervaringen met seksueel misbruik te vertellen. Voor sommige mensen een grote positieve stap. Voor anderen te snel, te veel, te plotseling. En dan verschijnen de dickpics in grote getalen. Bij mensen van wie je het wel of niet had verwacht. Meldpunten worden platgebeld. Op werkvloeren worden protocollen opgesteld, whatsappgroepen met foute grappen verwijderd en er wordt vooral opgeroepen dat iedereen zich moet melden. De ophef is enorm, maar zijn we in staat om de roze olifant te benoemen. Of misschien wel meerdere roze olifanten? Namelijk dat de werkelijkheid niet simpelweg uit daders en slachtoffer bestaat. Of dat we ons geen raad weten met macht en seksualiteit? Dat we denken dat we veilig kunnen zijn met regels en protocollen, maar dat onze natuur nog steeds roet in het eten kan gooien als we haar ontkennen?

Roze Olifant oorlog / vrede /migratie

Het migratiedebat zit vast zit en verdeelt de samenleving. De oorlog in de Oekraïne en onze reactie daarop roept heftige emotie op. Voor sommige mensen voelt het ver weg. Anderen slapen er niet van. Mag je gelukkig doorgaan met je eigen leven? Of is het wezenlijk dat je bijdraagt aan de opvang van vluchtelingen. En als je dat dan doet, heb je dat ook gedaan voor vluchtelingen van buiten Europa? Moet je partij kiezen in de strijd? Rusland en Russische bedrijven boycotten? Hoe we reageren op oorlog en vrede gaat vaak ook over wat je van huis uit hebt meegekregen. Maakt oorlog, uitsluiting, onrecht je angstig, woedend of verzorgend? Ook hier geldt: durven we naar de roze olifanten te kijken zonder direct bang te zijn dat we ‘fout’ zitten? Bijvoorbeeld dat we als mens de neiging hebben om ons in de eigen groep veilig te voelen en muren willen bouwen tegen anderen. Dat we ons meer verwant voelen met mensen in nood die op ons lijken dan mensen die er anders uit zien of verder weg wonen? Kunnen we de realiteit aanvaarden én vervolgens streven naar een vriendelijker blik? Kunnen we aanvaarden dat we helemaal niet wíllen uitsluiten maar dat we de reflex toch voelen en niet weten of we er aan moeten toegeven of juist overdekken met corrigerend gedrag? Durven we te kijken naar onze biologische aanleg, dat we een agressieve, seksbeluste naakte aap zijn, zoals de beroemde zoöloog Desmond Morris ons ooit omschreef. En hoe kunnen we onszelf dan een schop geven om wat meer beschaving op te brengen.

De symptomen van een Roze Olifant duiken overal op

Roze Olifanten laten sporen en symptomen na. Ze vormen patronen en duiken op de meest onverwachte plaatsen en momenten op. Ja in de krant en op social media. Maar ook in je persoonlijke nauwe relaties en op je werk. Als professional, adviseur of leidinggevende ‘moet je er ook wat mee’ en kan je niet wegkijken.

Je hebt al jaren een fijne vriendschap en gaan elke paar maanden samen uit eten te gaan om bij te kletsen. De laatste maand lukt het maar niet om een datum te vinden. Er is telkens een goede reden om af te zeggen en de energie stroomt beetje bij beetje weg uit de vriendschap. Dat maakt verdrietig, maar dat slik je weg. Je weet dat het niet kwaad bedoeld is. Totdat... een van jullie het lef heeft om het aan te kaarten. En de Roze Olifant op tafel legt. Dat je het gevoel hebt dat je vriendin jou veroordeelt en materialistisch vindt. Jij hebt het financieel goed en jullie bezitten een mooi vakantiehuisje. Je vriendin heeft eens aangekaart hoe het zou zijn om dat ter beschikking te stellen aan een gezin dat is gevlucht. Jij weet niet zo goed wat je daarop moet zeggen, want je ziet dat niet zitten, terwijl je er zelf ook wel over hebt nagedacht. Überhaupt verdwijnen jullie raakvlakken. Vroeger hadden jullie dezelfde werk- en vriendenkring, maar dat is niet meer zo. Je vriendin omringt zich met mensen die wel een erg rooskleurig beeld van de samenleving hebben. Overal bloemen en bijtjes. Zelf ben je harder. Misschien omdat je het gevoel hebt dat je zelf soms best nog wat te doen hebt op mentaal vlak. Het is lastig geworden om gemeenschappelijke gespreksonderwerpen te vinden. Dan volgt het échte gesprek. Over diepe patronen. Van vroeger, van nu, tussen jullie en van vroeger thuis. Het gaat weer stromen omdat jullie opnieuw moeten uitspreken waarom jullie vriendschap toch belangrijk is (of niet..)!
Een team dat getraumatiseerd is: een van de teamleden had suïcide gepleegd na een periode van uitsluiting en pesterijen op het werk. Een hot item in deze pesterijen was, dat het teamlid overtuigd tegen vaccineren en coronamaatregelen was. In de teamsessie komt er steeds maar van alles aan bod. Leiderschapsstijlen. De intensiteit van het managementoverleg. Rooster- en bezettingsperikelen. Teamleiders die snel weer vertrokken. Bekende patronen van heen en weer babbelen en loze managementtaal worden in stelling gebracht. De werknemers doen braaf mee, maar zijn van binnen afgehaakt. Het is saai en iedereen hoopt dat de broodjes voor de lunch snel komen en de vergadering voorbij is. Na twee uur praten had niemand het lef om de grote pijnlijke roze olifant van de suïcide en de pesterijen bespreekbaar te maken. Totdat iemand durft te zeggen: ‘Peter zou ons allemaal hebben uitgelachen over deze duffe teamsessie. Maar Peter is dood. Ik merk dat ik daar eigenlijk heel verdrietig over ben’. Toen veerde het team op en werd het echte gesprek gevoerd inclusief de tranen en de schaamte.

De workshop

Breinvoer

Deze workshop is er een in de serie 'Breinvoer'. Reken dus op een stevige portie theoretische inzichten. Corporate antropoloog Danielle Braun en psychiater en high performance coach Esther van Fenema gaan helemaal los op de Roze Olifant. Dat doen we vanuit theorie over Patronen. Vanuit antropologisch perspectief. Vanuit de psychologie / psychiatrie. Vanuit Deep Democracy. We geven je inzichten over de functie van Roze Olifanten, taboes, psychologische afweer, realiteit en hoe die kan vervormen. We vertellen je eerst waarom je Roze Olifanten vooral níet moet willen vangen. Daarna geven we je inzichten wat er gebeurt als je Roze Olifanten te lang onder tafel laat. Hoe ze gaan zeuren, saboteren, etteren en teams de samenleving in de war kunnen schoppen. Tenslotte leren we je hoe je een Roze Olifant veilig vangt en temt.

Theorie, inzicht, gesprek

Zowel Danielle als Esther buigen zich graag over grote samenlevingsvraagstukken in media en als columnist. De laatste tijd was er ook geen ontkomen aan. In deze workshop gaan we samen met jullie en aan de hand van de theorie een drietal grote maatschappelijke Roze Olifanten ontmaskeren. De aftermath van Covid, oorlog / vrede / migratie en grensoverschrijdend gedrag. Wat gebeurt er, hoe buitelen emoties over elkaar, wat speelt er echt, welke realiteit zien we niet, welke patronen zijn hier actief, hoe zitten krachtenvelden in elkaar. Danielle en Esther leiden elk thema in met theorie en bevragen elkaar op welke Roze Olifanten ze zien. Vervolgens vragen we deelnemers met behulp van goede gesprekstechnieken om met elkaar op zoek te gaan. Mooie ontmoetingen en goede gesprekken gegarandeerd. Geen van ons heeft de waarheid in pacht. Misschien vinden we soms meer nieuwe vragen dan antwoorden. Maar breinrust en een heldere geest geeft het vast. Door met ons mee te puzzelen, word je vaardig in Roze Olifanten vangen en krijg je instrumenten om dat zelf ook te doen in je eigen werkomgeving.

De boeken

Je ontvangt bij deze workshop naar keuze het boek 'Patronen' of 'Da's gek' van Danielle Braun en het boek 'Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn' van Esther van Fenema.

De locatie

We ontvangen je graag op een bijzondere locatie die een Roze Olifant in zichzelf is. We ontvangen je graag in de hangar op voormalig vliegbasis Soesterberg. Een overblijfsel uit de Koude Oorlog, middenin een schitterend natuurgebied met een grote vleermuiskolonie. Een plek waar spannende gesprek over oorlog en vrede, migratie, natuur, grenzen vanzelf in je systeem oppoppen. Je kunt er uitstekend parkeren, buiten werken in de opdrachten en we zorgen voor een smaakvolle lunch.

Praktisch

Je bent welkom in de hangar op Vliegbasis Soesterberg. Een bijzondere plek vol verhalen van oorlog en vrede. Op 11 mei 2022 van 9.30 – 16.30 uur inclusief lunch. Kosten zijn € 480,- (exclusief 21% btw) inclusief het boek Patronen of Da’s Gek (keuze)van Danielle Braun en het boek Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn van Esther van Fenema.

Voor wie

Leiders, bestuurders, veranderaars, consultants, systemisch werkers, managers, trainers, coaches, docenten, journalisten, beleidsmakers, HR’ers, artsen, Deep Democracy facilitators, psychologen, psychiaters, GGZ’ers, antropologen… die zin hebben in verdieping. Die willen kauwen op theorie en daar in prettige setting met medeprofessionals over willen doordenken en mee willen werken. Die houden van actualiteit en samenlevingsreflectie. Die willen stilstaan bij de diepere patronen in deze onstuimige tijd. Die houden van uitdagende meningen. Die geen pasklare antwoorden zoeken, maar wel veel nieuwe food for thought. Die ’brave’ genoeg zijn om een Roze Olifant te temmen.

Deze workshop is voor mensen die snakken naar Breinvoer. Echt weer eens aandachtig studeren met elkaar in een tijd van online, snelle filmpjes en oneliners. Aandacht en uitwisseling. We hopen op verwondering, uitwisseling, echtheid en lol met elkaar in een informele leersetting. Het is echt een actieve dag.

Heb je het event 'Patronen' op 16 november in Burgers Bush bijgewoond? In deze Roze Olifanten workshop duik je de diepte en toepassing in. Heerlijk juist als je verder wilt. In de lezingen zal je wel wat herhaling tegenkomen én nieuwe inzichten krijgen. Met de samenlevingscasuïstiek zie je hoe je de theorie kunt toepassen. In eigen toepassing en reflectie leef je je uit. In de toepassing en reflectie leef je je uit. We bieden je een korting aan van € 50,- als je ook in de Burgers’ Zoo was.

Met wie

Dr. Esther van Fenema

Dr. Esther van Fenema kan niet kiezen tussen haar talenten. Dat doet ze dus ook niet. Esther is high performance coach voor hoogpresteerders in leiderschapsfuncties, (medische) professionals, voor podiumtijgers en musici. Zij leert je hoe je gezonde coping kunt opbouwen als er continu veel van je gevraagd wordt, en hoe je daarin relaties met jezelf en met je collega's gezond en prettig houdt.

Esther heeft een achtergrond als psychiater. Dat was ze eerst ruim tien jaar in het LUMC, daarna in de crisisdienst en gesloten afdeling in Almere en nu voor GGz Centraal in Soest. Ze richtte de muziekpoli op, voor muzikanten en andere high performers met podiumangst. Hierover schreef ze het boek ‘Het ontstemde brein’. Recent schreef ze het boek ‘Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn'.

Esther promoveerde op de rek en ruimte in het werken met kaders en protocollen in de zorg. Ze breekt graag een lans voor meer openheid over psychische klachten. Ze lanceerde het jaarlijks terugkerende depressiegala waaruit een publiekscampagne voortkwam. Esther vindt dat je als psychiater ook wat mag vinden van de samenleving en staat bekend om stevige uitspraken. Ze publiceert veelvuldig in kranten en in Medisch Contact en is ze vaste gast op radio en tv bij programma’s. Spannend was haar TV-programma BN’ers in therapie, waarmee ze het taboe op psychische hulp opnieuw wilde doorbreken. En als ze dan nog tijd over heeft… is ze professioneel violiste met een conservatorium-achtergrond.

Esther werkt regelmatig samen met Danielle Braun in de Academie voor Organisatiecultuur, waar ze hoogpresterende teams en leiders coacht en veranderprogramma's begeleidt. Ze geeft lezingen en workshops over Patronen in menselijke relaties, over Waan-Zin en gek en normaal en over Veerkracht en gezond blijven in leiderschap.

Dr. Danielle Braun

Dr. Danielle Braun is corporate antropoloog. Spreker. Directeur van de Academie voor Organisatiecultuur. Auteur van de Corporate Tribe, Building Tribes, Tribaal Kantoorgedoe, Patronen en Da's gek. Stond 25 jaar met haar voeten in de corporate klei als manager / bestuurder. Danielle reist de wereld rond op zoek naar manieren om tribes te bouwen en leiders sterk te maken. Maakt organisaties graag klaar voor verandering. Expert op het gebied van organisatiecultuur en leiderschap. Sparringpartner voor boards. Haar motto: “aandacht is het nieuwe goud".

Danielle Braun studeert klassieke culturele antropologie. Ze specialiseert zich in de dynamiek van politiek religieuze systemen in Afrika en Azië. Halverwege haar studie wordt ze gegrepen door het inzicht dat rituelen en omgangsvormen bij bedrijven en organisaties "om de hoek" minstens even indrukwekkend en functioneel zijn als die van verre vreemde volken. Haar onderzoeksobjecten veranderen van totempalen en vooroudergeesten naar de magie van planning- en controlsystemen en de bezieling van leiders in organisaties. Ze combineert de klassieke antropologie met organisatiekunde en studeert als een van de eersten in Nederland af als corporate antropoloog. Haar antropologische veldwerk doet ze anderhalf jaar lang achterin de politieauto. Daar leert ze het klappen van de zweep van het onderzoekswerk én van de straat kennen. Danielle promoveert in 1996 op een onderzoek naar organisatiecultuur en sturing binnen de politie met een proefschrift "Sturingsperikelen in de Politieorganisatie”. Danielle vervolgt haar loopbaan als adviseur binnen de politie en een groot consultancybureau en als leider in de asielopvang en de lokale overheid.

Nu is Danielle een van Nederlands topsprekers. Ze is directeur van de Academie voor Organisatiecultuur, waar ze met haar team organisaties beter en bezielder maakt en leergangen geeft over de boeken de Corporate Tribe, Building Tribes, Da's Gek en Patronen. Danielle is sparring partner voor CEO’s en bestuurders bij complexe verandering en bijt zich graag stuk op disfunctionerende managementteams. Bij verandertrajecten combineert Danielle haar no-nonsense strategische managementervaring met haar adviesrol. Danielle beschouwt de Nederlandse samenleving door antropologische bril. Ze is publicist voor kranten, social media, radio en tv. Danielle schrijft in een vaste wekelijkse column in de Financiële Telegraaf over kantoorperikelen en loopbaanstrubbels en zeer regelmatig voor Joop BNN VARA over tribaal samenlevingsgedoe. In het coronajaar geeft Danielle duiding aan onze angst, rariteiten en veerkracht.

Tarief

€ 480,- (exclusief 21% btw) inclusief het boek Patronen of Da’s Gek (keuze)van Danielle Braun en het boek Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn van Esther van Fenema. We bieden je een korting aan van € 50,- als je ook in de Burgers’ Zoo was.

Annulering

Ben je om welke reden dan ook verhinderd? Tot 10 april 2022 kan je per mail kosteloos annuleren. Wij retourneren daarna geen inschrijfgeld, ook niet bij ziekte- of corona gerelateerde klachten of quarantaine. Je kunt je wel altijd laten vervangen door iemand anders. Bij inschrijving ben je dus gehouden aan betaling, ook als je niet kunt komen, tenzij je voor 10 april annuleert.

Terugblik

Copyright © 2022 Academie voor Organisatiecultuur B.V. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp en realisatie door Joomlapartner - Joomla! specialisten.